Met een grote bar

Hotel Blauwpoort had, behalve een koffiebar annex (ontbijt)restaurant voor gasten, ook een grote bar. Als je buiten voor het hotel staat, dan was de bar achter de meest rechtse ruit van het complex. Een enorme tapkast met twee houten bierkranen, domineerde de ruimte. Ervoor een rij barkrukken met links een gashaard tegen de schoorsteen en bij het raam van de achtertuin was een kleine dansvloer. Niet dat iemand van buiten je zag dansen, want de achtertuin was niet meer dan een betegeld plaatsje, omsloten door een hoge muur.

Teksten buiten en binnen het voormalige hotel Blauwpoort. @ Caty Groen

De jaren 70

Aan de overkant van de dansvloer stond een jukebox. We spreken over de jaren 70, dus je deed een kwartje in de jukebox en kon dan genieten van de hits van toen als Mouth & MacNeal, Hot Butter, Gerard Cox, The Sweet en niet te vergeten Abba die in 1974 het Eurovisie Songfestival zou winnen met Waterloo.

Het Blauwpoortsplein in vroeger, heel vroeger jaren. @ Regionaal Archief Dordrecht

De nacht is jong

Tegen die achtergrond tekent zich de gastvrijheid af van Peet van de Blauwpoort, waar iedereen nog terecht kon voor een drankje als de rest van de Dordtse horeca het voor die avond voor gezien hield. Of de nacht nou jong was, of al veel ouder, bij Peet stond de deur altijd open. Dat wisten bijvoorbeeld ook de verpleegkundigen uit het rooms-katholieke ziekenhuis in de Houttuinen. Hotel Blauwpoort is immers maar een paar honderd meter verderop en niet zelden gingen verpleegkundigen na hun avonddienst nog even iets drinken in de bar van het hotel.

Hotel Blauwpoort in september 2019 kort voordat het complex in de verkoop kwam. @ Caty Groen

Afzakkertje en afzakkertje

In Hotel Blauwpoort logeerden vaak Engelsen die in Dordrecht werkten. Na het hoteldiner dronken ze vaak nog wat in de bar. Zo zaten op avond aan de bar vier Britse mannen die waren uitgezonden voor een klus in Nederland en nog een afzakkertje namen voordat ze naar hun kamer gingen op de eerste etage. De deur zwaaide open en een paar verpleegsters wilde ook nog een afzakkertje nemen voordat ze naar huis gingen na hun avonddienst. Behalve het groepje Engelse arbeiders en de verpleegsters, zat er nóg iemand aan de bar en dat was de oer-Hollandse Jan. Gezeten op de laatste kruk aan het einde van de bar, genoot hij stilletjes van een jonge klare.
Gastheer Peet, Amsterdammer van geboorte en gezegend met dito Amsterdamse humor, grapte over de twee talen die plotseling door de hotelbar klonken. Hij zei tegen de verpleegsters: 'Jullie praten wel steeds tegen die vier Britten, maar hij daar in de hoek is ook een Engelsman. Hij heeft binnen enkele weken vloeiend Nederlands geleerd. Echt ongelofelijk hoe snel hij dat heeft opgepakt. Echt waar, vraag hem maar eens iets.'
De verpleegsters giechelden verlegen, maar Peet wees naar de oer-Hollandse Jan en spoorde de dames aan: 'Nou vooruit, vraag hem eens iets.'
Een van de zusters vroeg uiteindelijk, een tikje overdreven articulerend: 'Hoe heet u?'
Jan zei: 'Jan.'
De verpleegster knikte begrijpend en veronderstelde: 'Dan heet u zeker John in Engeland?'

Het vorige artikel over Hotel Blauwpoort kun je hier lezen.

Lees mee over de bijzondere hotelgasten, anekdotes en het wel en wee van het voormalige Hotel Blauwpoort aan het Blauwpoortsplein in Dordrecht. Zaterdag 21 september staat hier deel 3 online. Met een nieuw filmpje!