Dordrecht chic: Ans Edens in de Johan de Wittstraat

Bijna zeventig jaar lang is de naam Ans Edens een begrip geweest in Dordrecht. De van oorsprong Groningse hoedenontwerpster Ans Edens had een zaak op de Voorstraat en een in de Johan de Wittstraat.

Hoeden en bont van ontwerpster Ans Edens

Ans Edens startte in 1925 met een hoedenzaak op de Voorstraat in het gedeelte tussen de Wijnbrug en het Scheffersplein. 'Het was een echte hoedenspeciaalzaak', zegt Max de Groot in het boek Anders nog iets? dat over verdwenen Dordtse winkels gaat.

De tekst gaat onder de foto verder.

Het pand van Ans Edens (tweede van links) in de Johan de Wittstraat. @ boek Anders nog iets? Caty Groen

Een begrip in de Johan de Wittstraat

De winkel op de Voorstraat was niet zo groot en daarom werd in 1972 een tweede zaak geopend, waar nu het gebouw van de ING Bank staat. Was de winkel op de Voorstraat helemaal gewijd aan hoeden, in de Johan de Wittstraat lag de nadruk op bont. 'Het was de enige bontspeciaalzaak in Dordrecht', vertelt Max. 'Bontmantels werden ingekocht, maar ook helemaal op maat gemaakt in het atelier op de zolderetage. Daar werkten vier mensen. Mijn moeder, vader, broer Jos en Ans Edens stonden in de winkels.'

De tekst gaat onder de foto verder.

Het atelier boven de winkel in de Johan de Wittstraat (l) en (r) Evert de Groot, zijn echtgenote en hun zoon Jos. @ boek Anders nog iets? Caty Groen

Je bontmantel in bewaring geven

Als Ans Edens zich in 1976 op hoge leeftijd terugtrekt uit het bedrijf en weer in Groningen gaat wonen, wordt Jos de Groot samen met zijn vader mede-eigenaar. Een jaar eerder was de winkel op de Voorstraat al gesloten. 'Mijn broer, die tegenwoordig in Zuid-Afrika woont, was meester-bontwerker na een opleiding aan de Snijschool in Amsterdam.'
De zaak had een grote en trouwe klantenkring. 'Omdat we zo’n specifiek product verkochten, kwamen onze klanten uit de hele regio. Niet alleen om bontmantels te kopen, maar ook om ze in bewaring te geven. In de zomermaanden, als mensen hun bontmantel uiteraard niet droegen, bewaarden wij de mantels in een speciale bontkluis, met een gecontroleerde temperatuur en luchtvochtigheid. Ook motten hadden daar geen kans.'

De tekst gaat onder de foto verder.

De moeder van Max en Jos de Groot voor een passpiegel in de winkel. @ boek Anders nog iets? Caty Groen

De veranderde maatschappij

Als vader Evert in 1992 op leeftijd raakt, staat Jos de Groot voor de keuze of hij het bedrijf alleen voort wil zetten. Max: 'De maatschappij veranderde en ook de kijk op hoe er met dieren werd omgegaan. Het was niet alleen het veranderde inzicht, maar naar mijn idee ook een groeiende weerstand tegen de gevestigde orde waar bont dragen populair was. Gebruiken als het dragen van een hoed verdwenen en er kwamen andere ideeën over modebewustzijn. Verschillende ambachten verdwenen en ook die van bontbewerker. Dat, plus een flinke uitslaande brand twee panden verderop in de Johan de Wittstraat, deden mijn broer besluiten om met de zaak te stoppen. Jos is daarna met zijn vrouw geëmigreerd naar Zuid-Afrika. Bont heeft hij verruild voor computers.'