Blauwpoort en Old City Bar
Als je het had over 'Peet van de Blauwpoort', dan waren er maar weinig mensen die niet wisten wie je bedoelde. Lang nadat hij de deuren van het legendarische Hotel Blauwpoort en Old City Bar sloot, is Peet er tot zijn dood gebleven. Hij woonde er alleen, met onbeslapen bedden in de lege kamers en met een plank vol aangebroken drankflessen in de hotelbar waar niemand meer een borrel uit zal drinken.
_650.jpg) |
Irene op de plaats waar Peet altijd stond in Old City Bar van Hotel Blauwpoort. @ Caty Groen |
Tafeltje met twee stoelen
Een dag voordat de overdracht bij de notaris plaatsvindt, zit Irene aan een klein tafeltje in de verder lege ruimte van het hotel. De stoel tegenover haar is onbezet, het was de stoel waar Peet altijd op zat. Na zijn overlijden is zijn petekind Irene maandenlang bezig geweest met het opruimen van de zeer gedateerde inboedel.
De twee stoelen en het tafeltje vormen het slotstuk en gaan vandaag met haar mee naar huis. 'Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen ze weg te doen,' zegt Irene. 'Samen met nog een paar dingen neem ik het mee. Niet om in de woonkamer te zetten, maar ze staan in een hoek op een verdieping van mijn huis. Aan dit tafeltje met dit kleedje erop kon je Peet uittekenen, het staat symbool voor iets uit mijn jeugd en zo heb ik dan nog een Peet/Blauwpoorthoekje thuis.'
Een bloeiend hotel
Peet en de moeder van Irene zijn in de jaren 70 vanuit Amsterdam naar Dordrecht gekomen en maakten van Blauwpoort een bloeiend hotel. Het huwelijk hield echter geen stand. De moeder van Irene hertrouwde, maar Peet niet. De verstandhouding met zijn ex-vrouw is wel altijd goed gebleven en Irene groeide op als oogappel van haar peetvader.
Rollercoaster van ervaringen
Na het overlijden van Peet, begin 2019, belandde Irene in een rollercoaster van ervaringen. 'Direct vanaf het moment nadat hij stierf, heb ik zoveel meegemaakt dat ik er een boek over kan schrijven.' vertelt Irene. 'Van mensen die aanbelden om het pand te kopen en cash wilden afrekenen, tot mensen die herinneringen en anekdotes wilden delen en zelfs iemand die ik heb kunnen helpen bij het beantwoorden van een aantal vragen over de geschiedenis van zijn inmiddels overleden vader.'
De tekst gaat onder de foto verder.
_650.jpg) |
De bar met daarboven de roemruchte kaaiman. @ Caty Groen |
Open voor iedereen
En anekdotes zijn er genoeg, want bij Hotel Blauwpoort stond de deur uitnodigend open voor werkelijk iedereen en dan maak je dus veel mee. Eind vorig jaar heeft Irene op een zondagmiddag nog een laatste keer de hoteldeur opengezet voor een aantal trouwe klanten. Die hebben, vol nostalgische gevoelens, aan de hotelbar gezeten en herinneringen opgehaald. Irene vertelt: 'Iedereen herkende de kaaiman die boven de bar hing en los van elkaar herinnerden de mensen het verhaal dat Peet er altijd over vertelde. In de bar kwamen vroeger vaak verpleegsters uit het rooms-katholieke ziekenhuis in de Houttuinen. Op een keer wees een verpleegster naar het geprepareerde dier en vroeg: Peet, wat is dat? Nou, antwoordde Peet dan, dat is de krokodil uit de Dordtse Kil. Die heb ik gevonden. Het beest was helemaal weg uit zijn natuurlijke habitat. Maar ik heb hem uit de haven gevist en nu hangt hij boven de bar.
De tekst gaat onder de foto verder.
 |
De 'krokodil uit de Dordtse Kil'. @ Caty Groen |
Irene hoorde pas op die laatste zondagmiddag dat Peet hoogstwaarschijnlijk de kaaiman heeft gekocht van een vertegenwoordiger. Vroeger had je veel handelsreizigers die langskwamen en allerlei handeltjes in de auto hadden. Ook hoorde zij waarom de kaaiman ondersteboven boven de bar hing. Klanten gooiden zo fooien in de buik van de kaaiman. Fooien van buitenlands geld werden op de muur achter de bar geplakt.
De tekst gaat onder de foto verder.
 |
Hotel Blauwpoort in de jaren 60 gefotografeerd door Chris Stijns @ Regionaal Archief Dordrecht |
Rozen in de nacht
Een andere anekdote is die van de 'rozen in de nacht', weet Irene. 'Peet noemde mijn moeder altijd Roos, want rozen waren zijn lievelingsbloemen. Het waren ook de lievelingsbloemen van een hotelgast. Er overnachtte namelijk eens een man met zijn vriendin in het hotel. Toen Peet rond middernacht de bar afsloot, kwam de man gehaast de trap afdraven en zei: Peet, Peet, ik heb een bos rode rozen nodig! Kennelijk wilde hij zijn geliefde daarmee op bed verrassen. Peet verblikte of verbloosde niet, want alles was immers mogelijk in Blauwpoort. Hij zei: wacht maar even, ik ben zo terug. Peet stapte in de auto en reed naar het huis van mijn moeder, die veel rozenstruiken in de tuin had. In het donker knipte Peet een deel van de tuin kaal en reed haastig terug met een grote bos rozen op de achterbank.
De romantische nacht eindigde in een nachtmerrie want op een gegeven moment kwam de man weer de hotelkamer uitstormen en riep: Peet, wat flik je me nou? Het hele bed zit onder de mieren!'
De tekst gaat onder de foto verder.
 |
Hotel Blauwpoort wordt uitgerust met schotelantennes. @ Regionaal Archief Dordrecht |
Van bezemkast naar bruidssuite
Via Facebook zocht ook Wies contact met Irene. Als zestienjarige was ze van huis weggelopen en belandde bij toeval in het hotel. 'Wies schreef me haar levensverhaal en herhaalde een paar keer hoe dankbaar ze Peet en mijn moeder nog steeds is', legt Irene uit. 'Het leven van Wies had waarschijnlijk heel anders gelopen als Peet en mijn moeder zich niet over haar hadden ontfermd. Het liep tegen Kerstmis toen, net als in het Bijbelverhaal, er geen slaapplaats was voor Wies. Alle hotelkamers waren bezet. Maar Peet ontruimde een kast, zette er een bed in en Wies kon er slapen. In het hotel logeerden veel Britten die in Dordrecht werkten. Wies werd verliefd op een Engelsman en toen de twee gingen trouwen, gebeurde dat vanuit het hotel. Peet en mijn moeder zorgden voor champagne en de bezemkast werd verruild voor de bruidssuite.'
De tekst gaat onder de foto verder.
 |
De karakteristieke belettering aan de gevel van het hotel. @ Caty Groen |
Bekenden uit de buurt
De bruidssuite is nu niet meer dan een lege kamer in het karakteristieke gebouw aan het Blauwpoortsplein. 'Het pand is verkocht aan de familie Leenheer,' zegt Irene. 'Zij zijn geen onbekenden in Dordrecht, want ze hebben hier vroeger in de buurt gewoond. Ik vind het leuk dat juist zij het hebben gekocht en niet een onbekende projectontwikkelaar of zo. Ze laten het hotel, dat eigenlijk vier woningen zijn, verbouwen tot huur stadsappartementen. Het is nog even de vraag of het zes of acht appartementen gaan worden. In ieder geval komen er zes op de eerste etage, wellicht wordt de benedenverdieping toch weer horeca. De familie Leenheer denkt daar nog over na. Ik ben benieuwd hoe het er straks uitziet. Peet zal het vast prachtig hebben gevonden.'
Alle delen teruglezen die op Hallo Dordrecht over Hotel Blauwpoort zijn verschenen? Klik dan hier voor deel 1. Deel 2 kun je hier lezen. Klik hier voor deel 3 en deel 4, die bij elkaar één verhaal zijn.